In Memoriam, dertien geweldige Flatcoat-teven: Suzy, Yamy, Duck, Nikki, Phoebe, Freya, Fenna, Gina, Hera, Hailey, Holly, Lizzy en Abby
Camwood Misty Copper Another Way "Suzy"
15 december 1995 - 25 maart 2004
Suzy was eigendom van Joke de Zanger, maar mocht na haar laatste nestje bij mijn ouders komen wonen. Dat was in juli 2003. Toen hadden we net gehoord dat onze Tabor ernstig ziek was en Suzy bracht ons veel steun. Zij was al eens vaker bij mijn ouders geweest om te logeren als Joke en Wim op vakantie waren en we wisten dus dat we een ongelooflijk lieve, sociale en makkelijke Flatcoat in huis haalden.
Ook nu werden er weer volop plannen gemaakt om nog eens een workingtestje met haar te doen en lekker te gaan trainen. Lang heeft dit helaas niet mogen duren... Net vier maanden na Tabor zijn dood, overleed wederom een fantastische Flatcoat. Suzy kreeg kanker in een van haar achterpoten. Het gezwel kon niet verwijderd worden en de kanker was al snel uitgezaaid.
Suzy, je was geweldig!
Joke en Wim, bedankt dat we deze speciale Flatcoat nog even in ons midden mochten hebben!
Suzy heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 26 nakomelingen
15 december 1995 - 25 maart 2004
Suzy was eigendom van Joke de Zanger, maar mocht na haar laatste nestje bij mijn ouders komen wonen. Dat was in juli 2003. Toen hadden we net gehoord dat onze Tabor ernstig ziek was en Suzy bracht ons veel steun. Zij was al eens vaker bij mijn ouders geweest om te logeren als Joke en Wim op vakantie waren en we wisten dus dat we een ongelooflijk lieve, sociale en makkelijke Flatcoat in huis haalden.
Ook nu werden er weer volop plannen gemaakt om nog eens een workingtestje met haar te doen en lekker te gaan trainen. Lang heeft dit helaas niet mogen duren... Net vier maanden na Tabor zijn dood, overleed wederom een fantastische Flatcoat. Suzy kreeg kanker in een van haar achterpoten. Het gezwel kon niet verwijderd worden en de kanker was al snel uitgezaaid.
Suzy, je was geweldig!
Joke en Wim, bedankt dat we deze speciale Flatcoat nog even in ons midden mochten hebben!
Suzy heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 26 nakomelingen
Yarowl Yigges Yamaica "Yamy"
28 mei 1999 - 7 januari 2011
(HD B1/37/0, PL graad 1, Ogen vrij (28 april'06), gonioscopie onbeslist, show NVK'07, res.CAC, werk KNJV-A, Club-A, MAP-A, WT-A, praktijkjacht)
Yamy heeft ons op werkgebied alles gegeven waar we van konden dromen. Ze beschikte over een enorm doorzettingsvermogen. Elk stuk wild kwam binnen als je Yamy ergens op uit stuurde. Ze deed het echter wel op haar geheel eigen wijze. Slaafsheid was haar totaal vreemd. Dirigeren okee, maar als het te lang duurde, liet zij wel even zien dat ze allang wist waar het lag.
Yamy heeft mij veel geleerd en we hebben samen veel bereikt. En nadat ik met haar "klaar" was, heeft zij ook mijn vader nog op menig jacht begeleid en samen haalden ze ook de prijzen nog weg op de wedstrijden. Yamy blonk vooral uit op de hazenjacht, zij was daar echt helemaal op haar plek. Volledig hazenrein maakte zij voor de linie de hazen los, keek hoe ze werden geschoten en vroeg daarna om toestemming om ze te mogen apporteren. Echt zo mooi!
In de roedel was zij een heerlijke hond en op het end echt mijn vaders schaduw. Helaas werd ook Yamy getroffen door de gevreesde ziekte kanker. Maar ze heeft een mooie leeftijd gehaald.
Yames, bedankt voor alles!
Joke, bedankt voor Yamy!
Yamy heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 31 nakomelingen
28 mei 1999 - 7 januari 2011
(HD B1/37/0, PL graad 1, Ogen vrij (28 april'06), gonioscopie onbeslist, show NVK'07, res.CAC, werk KNJV-A, Club-A, MAP-A, WT-A, praktijkjacht)
Yamy heeft ons op werkgebied alles gegeven waar we van konden dromen. Ze beschikte over een enorm doorzettingsvermogen. Elk stuk wild kwam binnen als je Yamy ergens op uit stuurde. Ze deed het echter wel op haar geheel eigen wijze. Slaafsheid was haar totaal vreemd. Dirigeren okee, maar als het te lang duurde, liet zij wel even zien dat ze allang wist waar het lag.
Yamy heeft mij veel geleerd en we hebben samen veel bereikt. En nadat ik met haar "klaar" was, heeft zij ook mijn vader nog op menig jacht begeleid en samen haalden ze ook de prijzen nog weg op de wedstrijden. Yamy blonk vooral uit op de hazenjacht, zij was daar echt helemaal op haar plek. Volledig hazenrein maakte zij voor de linie de hazen los, keek hoe ze werden geschoten en vroeg daarna om toestemming om ze te mogen apporteren. Echt zo mooi!
In de roedel was zij een heerlijke hond en op het end echt mijn vaders schaduw. Helaas werd ook Yamy getroffen door de gevreesde ziekte kanker. Maar ze heeft een mooie leeftijd gehaald.
Yames, bedankt voor alles!
Joke, bedankt voor Yamy!
Yamy heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 31 nakomelingen
Roughcovers Golden Eye "Duck"
12 april 2001 - 18 juni 2012
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij, gonioscopie vrij, show 3U, werk KNJV-B, WT-C)
Na het overlijden van Tabor (november 2003) en Suzy (maart 2004) bleef Yonas alleen achter en had mijn vader geen hond meer om lekker mee te trainen. Een pup zou nog te lang duren voordat hij daar echt mee aan de slag kon gaan, dus gingen we naar Joke en Wim met de vraag of ze misschien niet heel toevallig een hondje "over" hadden voor mijn vader om voorlopig weer even wat mee te doen. Na enige tijd kregen we van hen het verlossende antwoord: Duck. Duck mocht "voor het goede doel" mee met mijn ouders. Duck is bij mijn ouders geweest van 5 mei 2004 tot 26 december 2004. Duck was een hele lieve, zachte teef. Ook voor Jasper (die wij in juni 2004 op gingen halen uit Engeland) was de aanwezigheid van Duck een uitkomst, zo kon hij lekker spelen. Bij Yonas hoefde hij daar namelijk nog niet mee aan te komen. Waar Duck was, was Jasper, zij was zijn grote voorbeeld. Duck vond ook alles goed van Jasper, hij mocht alles van haar afpakken, mocht bovenop haar springen enzovoort enzovoort, niks ging Duck te ver.
Op 11 december 2004 hebben mijn vader en Duck samen nog de workingtest van de FRC in Oldenzaal gelopen, in de C-klasse. Wat waren we allemaal trots toen we aan het eind van de dag te horen kregen dat Duck haar certificaatje gehaald had met 69 punten. Duck heeft haar best gedaan, een mooie afsluiting van een leuke trainingsperiode!
Duck was echt zo'n hond die je voor altijd in je hart draagt. Duck was een grote dame, heel groot van formaat welteverstaan, maar echt zo bescheiden als maar zijn kan. Duck was een zeer gewaardeerd lid van onze roedel, ook al was het maar tijdelijk. Maar een hond die acht maanden bij je in huis heeft gewoond, die vergeet je nooit! En de liefde was wederzijds. Ze is ons, en vooral mijn pap, nooit vergeten!
Duck begon in mei 2012 wat te sukkelen en begin juni was de diagnose dan ook: kanker. Niet snel daarna ging ze hard achteruit en had ze pijn. Op 18 juni is ze ingeslapen... Duck, we zullen je nooit vergeten, bedankt voor de mooie tijd die je ons gegeven hebt! Wim en Attie, sterkte met het verwerken van dit verlies...
Wim, bedankt dat je ons de tijd met Duck hebt gegund, we hebben van haar genoten!
Duck heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 31 nakomelingen
12 april 2001 - 18 juni 2012
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij, gonioscopie vrij, show 3U, werk KNJV-B, WT-C)
Na het overlijden van Tabor (november 2003) en Suzy (maart 2004) bleef Yonas alleen achter en had mijn vader geen hond meer om lekker mee te trainen. Een pup zou nog te lang duren voordat hij daar echt mee aan de slag kon gaan, dus gingen we naar Joke en Wim met de vraag of ze misschien niet heel toevallig een hondje "over" hadden voor mijn vader om voorlopig weer even wat mee te doen. Na enige tijd kregen we van hen het verlossende antwoord: Duck. Duck mocht "voor het goede doel" mee met mijn ouders. Duck is bij mijn ouders geweest van 5 mei 2004 tot 26 december 2004. Duck was een hele lieve, zachte teef. Ook voor Jasper (die wij in juni 2004 op gingen halen uit Engeland) was de aanwezigheid van Duck een uitkomst, zo kon hij lekker spelen. Bij Yonas hoefde hij daar namelijk nog niet mee aan te komen. Waar Duck was, was Jasper, zij was zijn grote voorbeeld. Duck vond ook alles goed van Jasper, hij mocht alles van haar afpakken, mocht bovenop haar springen enzovoort enzovoort, niks ging Duck te ver.
Op 11 december 2004 hebben mijn vader en Duck samen nog de workingtest van de FRC in Oldenzaal gelopen, in de C-klasse. Wat waren we allemaal trots toen we aan het eind van de dag te horen kregen dat Duck haar certificaatje gehaald had met 69 punten. Duck heeft haar best gedaan, een mooie afsluiting van een leuke trainingsperiode!
Duck was echt zo'n hond die je voor altijd in je hart draagt. Duck was een grote dame, heel groot van formaat welteverstaan, maar echt zo bescheiden als maar zijn kan. Duck was een zeer gewaardeerd lid van onze roedel, ook al was het maar tijdelijk. Maar een hond die acht maanden bij je in huis heeft gewoond, die vergeet je nooit! En de liefde was wederzijds. Ze is ons, en vooral mijn pap, nooit vergeten!
Duck begon in mei 2012 wat te sukkelen en begin juni was de diagnose dan ook: kanker. Niet snel daarna ging ze hard achteruit en had ze pijn. Op 18 juni is ze ingeslapen... Duck, we zullen je nooit vergeten, bedankt voor de mooie tijd die je ons gegeven hebt! Wim en Attie, sterkte met het verwerken van dit verlies...
Wim, bedankt dat je ons de tijd met Duck hebt gegund, we hebben van haar genoten!
Duck heeft 3 nestjes gekregen (bij Roughcovers) met in totaal 31 nakomelingen
Jackanape's Popsicle "Nikki"
7 december 2010 - 6 augustus 2012
(HD A/40/0, ED vrij, PL vrij, Ogen n.o., gonioscopie n.o., show Beste Baby vh Ras, werk EG, VEG)
Ons eigenwijsje met haar eeuwig kwispelende staart had niet het eeuwige leven...
Nikki stond aan het begin van haar leven, maar mocht helaas niet eens de 20 maanden halen. Hoe oneerlijk kan het leven soms zijn..... Nikki was een vrolijke meid met een passie voor apporteren en een onuitputtelijke energie, gewoon lopen kon ze bijna niet, zij moest altijd racen. Zo snel als zij haar leven leidde, zo snel kwam er ook een einde aan.
We ontdekten een bultje aan haar ribben en binnen no-time was het een enorme bult en moesten we onze Nikki laten gaan. Botkanker was het vonnis.
Lieve Nikki, ik hoop dat je al die avonturen die hier nog op je lagen te wachten ergens anders mag beleven.
Nikki heeft geen nakomelingen
7 december 2010 - 6 augustus 2012
(HD A/40/0, ED vrij, PL vrij, Ogen n.o., gonioscopie n.o., show Beste Baby vh Ras, werk EG, VEG)
Ons eigenwijsje met haar eeuwig kwispelende staart had niet het eeuwige leven...
Nikki stond aan het begin van haar leven, maar mocht helaas niet eens de 20 maanden halen. Hoe oneerlijk kan het leven soms zijn..... Nikki was een vrolijke meid met een passie voor apporteren en een onuitputtelijke energie, gewoon lopen kon ze bijna niet, zij moest altijd racen. Zo snel als zij haar leven leidde, zo snel kwam er ook een einde aan.
We ontdekten een bultje aan haar ribben en binnen no-time was het een enorme bult en moesten we onze Nikki laten gaan. Botkanker was het vonnis.
Lieve Nikki, ik hoop dat je al die avonturen die hier nog op je lagen te wachten ergens anders mag beleven.
Nikki heeft geen nakomelingen
Roughcovers Leia Organa Solo "Phoebe"
4 juli 2000 - 29 april 2013
(HD B1/40/0, PL vrij, Ogen vrij (13 aug.'01), show 1U, werk Club-B, WT-B1)
Phoebe, Phoebs, ons Phoebje, ze is niet meer.....
Ze was ons eerste meisje in een roedel vol reuen. Ze was het eerste hondje van Mark en mij samen in ons huisje. Dik 10 jaar woonde ze bij ons en toen Abby bij ons kwam om een nestje groot te brengen, ging Phoebe tijdelijk bij mij ouders logeren. Die logeerpartij beviel Phoebe zo goed, dat ze daar gebleven is (en wij kregen toen Jasper). Nog 2,5 jaar hebben mijn ouders van haar mogen genieten. Phoebe was dol op reuen en kleine hondjes, dan stond ze echt te dansen van vreugde. Ook was Phoebe het perfecte hondje om de kleinkinderen van mijn ouders over hun angst voor honden heen te helpen. Jascha was geregeld samen met Phoebe op stap, zelfs in het trainingsveld. Wat Phoebe voor mij met enige tegenzin deed toen ze 2 jaar was, deed ze voor Jascha vol overgave: een eend apporteren!
Phoebs hobbelde vrolijk en vrij door het leven, vaak wat verzonken in haar eigen gedachtenwereldje, waardoor ze ons soms wel eens vergat, maar dat gaf niets. Phoebe was perfect zoals ze was.
Nooit heeft ze iets gemankeerd (op één keer een kennelkuchje na) en tot twee weken voor haar dood heeft ze nog elke wandeling meegelopen. Daarom waren we er van overtuigd dat zij gewoon 14 jaar ging worden. Het werd geen 14 jaar, maar 12 jaar, 9 maanden en 25 dagen en het is goed zo.
Een prachtleven is ten einde... Lieve Phoebs, het gaat je goed...
Phoebe heeft geen nakomelingen
4 juli 2000 - 29 april 2013
(HD B1/40/0, PL vrij, Ogen vrij (13 aug.'01), show 1U, werk Club-B, WT-B1)
Phoebe, Phoebs, ons Phoebje, ze is niet meer.....
Ze was ons eerste meisje in een roedel vol reuen. Ze was het eerste hondje van Mark en mij samen in ons huisje. Dik 10 jaar woonde ze bij ons en toen Abby bij ons kwam om een nestje groot te brengen, ging Phoebe tijdelijk bij mij ouders logeren. Die logeerpartij beviel Phoebe zo goed, dat ze daar gebleven is (en wij kregen toen Jasper). Nog 2,5 jaar hebben mijn ouders van haar mogen genieten. Phoebe was dol op reuen en kleine hondjes, dan stond ze echt te dansen van vreugde. Ook was Phoebe het perfecte hondje om de kleinkinderen van mijn ouders over hun angst voor honden heen te helpen. Jascha was geregeld samen met Phoebe op stap, zelfs in het trainingsveld. Wat Phoebe voor mij met enige tegenzin deed toen ze 2 jaar was, deed ze voor Jascha vol overgave: een eend apporteren!
Phoebs hobbelde vrolijk en vrij door het leven, vaak wat verzonken in haar eigen gedachtenwereldje, waardoor ze ons soms wel eens vergat, maar dat gaf niets. Phoebe was perfect zoals ze was.
Nooit heeft ze iets gemankeerd (op één keer een kennelkuchje na) en tot twee weken voor haar dood heeft ze nog elke wandeling meegelopen. Daarom waren we er van overtuigd dat zij gewoon 14 jaar ging worden. Het werd geen 14 jaar, maar 12 jaar, 9 maanden en 25 dagen en het is goed zo.
Een prachtleven is ten einde... Lieve Phoebs, het gaat je goed...
Phoebe heeft geen nakomelingen
Brightstart My Second Time "Freya"
15 juli 2003 - 2 augustus 2014
(HD A/40/0, ED vrij, PL 1/0, Ogen vrij (4 mei'05), gonioscopie vrij, show ZG/U, werk KNJV-B, Club-B, WT-B2, praktijkjacht)
Freya, Frou, ons Froupje, het voor haar zo kenmerkende vuur in haar ogen begon te doven en het was tijd om haar los te laten.....
Frou-Froutje was ons kleine snelheidsduiveltje, ons workaholicje, wat een drive, wat een talentje! Daarnaast gaf zij mij mijn eerste Jackanape's nest, waar ik haar eeuwig dankbaar voor zal zijn, een droom die werkelijkheid werd. Helaas kwam er een vroegtijdig einde aan haar werkcarrière door een blessure aan haar beide achterpootjes, een ware straf voor zo'n werkertje als Freya. Maar ze paste zich aan, met dezelfde flexibiliteit die zij gedurende haar hele leven heeft laten zien. Ze werd ons huishondje, liefkozend ons pluizenbolletje, waar we allemaal zo dol op waren. Ondanks haar zwakker wordende lichaampje heeft zij nooit het respect van de roedel verloren, zonder er ooit iets voor te hoeven doen. Een grande dame in mini-verpakking!
Ze is nog net 11 jaar geworden. Ze was allang niet meer de sterkste, maar nog wel één van de vrolijkste, haar staart maakte nog elke dag overuren. Mooie herinneringen aan de dag dat we haar in Engeland gingen halen. De eerste trip die mam en ik samen naar Engeland maakten. Ik kan boeken vol over Frou schrijven, wat hebben we een hoop gedeeld, lief en leed. Lief meisje van me, we missen je...
Uiteindelijk begon het jarenlange gebruik van prednison (vanwege artritis in de achterpoten) zijn tol te eisen en raakte haar lichaam op...
Freya, bedankt voor het verwezenlijken van mijn droom, je hebt mij zoveel moois gegeven!
Freya heeft 1 nestje gekregen met in totaal 7 nakomelingen
15 juli 2003 - 2 augustus 2014
(HD A/40/0, ED vrij, PL 1/0, Ogen vrij (4 mei'05), gonioscopie vrij, show ZG/U, werk KNJV-B, Club-B, WT-B2, praktijkjacht)
Freya, Frou, ons Froupje, het voor haar zo kenmerkende vuur in haar ogen begon te doven en het was tijd om haar los te laten.....
Frou-Froutje was ons kleine snelheidsduiveltje, ons workaholicje, wat een drive, wat een talentje! Daarnaast gaf zij mij mijn eerste Jackanape's nest, waar ik haar eeuwig dankbaar voor zal zijn, een droom die werkelijkheid werd. Helaas kwam er een vroegtijdig einde aan haar werkcarrière door een blessure aan haar beide achterpootjes, een ware straf voor zo'n werkertje als Freya. Maar ze paste zich aan, met dezelfde flexibiliteit die zij gedurende haar hele leven heeft laten zien. Ze werd ons huishondje, liefkozend ons pluizenbolletje, waar we allemaal zo dol op waren. Ondanks haar zwakker wordende lichaampje heeft zij nooit het respect van de roedel verloren, zonder er ooit iets voor te hoeven doen. Een grande dame in mini-verpakking!
Ze is nog net 11 jaar geworden. Ze was allang niet meer de sterkste, maar nog wel één van de vrolijkste, haar staart maakte nog elke dag overuren. Mooie herinneringen aan de dag dat we haar in Engeland gingen halen. De eerste trip die mam en ik samen naar Engeland maakten. Ik kan boeken vol over Frou schrijven, wat hebben we een hoop gedeeld, lief en leed. Lief meisje van me, we missen je...
Uiteindelijk begon het jarenlange gebruik van prednison (vanwege artritis in de achterpoten) zijn tol te eisen en raakte haar lichaam op...
Freya, bedankt voor het verwezenlijken van mijn droom, je hebt mij zoveel moois gegeven!
Freya heeft 1 nestje gekregen met in totaal 7 nakomelingen
Fenna-Ansi von den Bestthorritzen "Fenna"
13 mei 2003 - 22 december 2014
(HD A2, ED vrij, Ogen vrij, show U, werk KNJV-C, Club-B, WT-B1)
In juli 2012 verscheen Fenna als herplaatser op de site van haar fokker. Haar eigenaren gingen scheiden en hierdoor was er geen tijd meer voor Fenna... Ik zag deze mededeling en wist gelijk dat dit hondje wat voor pap zou zijn. Het contact werd gelegd en al gauw was de knoop doorgehakt!
Fenna was geweldig! Exact twee jaar en vijf maanden waren zij en pap onafscheidelijk. Op het moment dat mijn ouders haar voor het eerst ontmoetten om haar op te halen, had Fenna haar baas al uitgezocht. Ze adoreerde mijn vader en dat gevoel was geheel wederzijds! Ze liepen samen nog een paar proeven en trainden met grote regelmaat. Hier genoten ze beide enorm van.
In juli 2014 werd Fenna ziek en werd daarna nooit meer helemaal de oude. In oktober volgde de verklaring, het vonnis was lymfeklierkanker en in december ging ze plots hard achteruit.... De schaduw van pap zal weer even heel leeg zijn........
Angelika, thank you so much for this wonderful Flatcoat, she will be greatly missed.....
Fenna, bedankt voor alle liefde en steun die je mijn papa hebt gegeven toen hij het zo zwaar had!
Fenna heeft 1 nestje gekregen (bij Von den Bestthorritzen) met in totaal 9 nakomelingen
13 mei 2003 - 22 december 2014
(HD A2, ED vrij, Ogen vrij, show U, werk KNJV-C, Club-B, WT-B1)
In juli 2012 verscheen Fenna als herplaatser op de site van haar fokker. Haar eigenaren gingen scheiden en hierdoor was er geen tijd meer voor Fenna... Ik zag deze mededeling en wist gelijk dat dit hondje wat voor pap zou zijn. Het contact werd gelegd en al gauw was de knoop doorgehakt!
Fenna was geweldig! Exact twee jaar en vijf maanden waren zij en pap onafscheidelijk. Op het moment dat mijn ouders haar voor het eerst ontmoetten om haar op te halen, had Fenna haar baas al uitgezocht. Ze adoreerde mijn vader en dat gevoel was geheel wederzijds! Ze liepen samen nog een paar proeven en trainden met grote regelmaat. Hier genoten ze beide enorm van.
In juli 2014 werd Fenna ziek en werd daarna nooit meer helemaal de oude. In oktober volgde de verklaring, het vonnis was lymfeklierkanker en in december ging ze plots hard achteruit.... De schaduw van pap zal weer even heel leeg zijn........
Angelika, thank you so much for this wonderful Flatcoat, she will be greatly missed.....
Fenna, bedankt voor alle liefde en steun die je mijn papa hebt gegeven toen hij het zo zwaar had!
Fenna heeft 1 nestje gekregen (bij Von den Bestthorritzen) met in totaal 9 nakomelingen
Dark Devotion Miss Miracle "Gina"
7 december 2006 - 27 april 2015
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij, gonioscopie onbeslist (4 feb.'11), show U, werk Club-A, KNJV-B, WT-A, MAP-B, BKB, praktijkjacht)
Gina, Gientje, Gien Drakestien, de eerste Flatcoat van Danny en Serge en de moeder van onze Miracle-pups.
Als pupje leerde ik Gina kennen, daar ze bij mij kwam trainen als hummeltje van net 4 maandjes oud. Gina groeide uit tot een zelfstandige dame met enorm veel werkaanleg. Vooral die werkaanleg was geweldig: zeer veel drive, zeer veel snelheid en een enorm doorzettingsvermogen! Gina was een Flatcoat zoals je ze graag ziet: naast haar werkaanleg had zij een mooi uiterlijk en een heel makkelijk sociaal karakter.
Ik ben er trots op dat ik Gina's nestje mocht grootbrengen en Danny en Serge op die manier een dochter van hun Gien kon geven. Dochter Fendi moet het nu zonder haar mama doen....
Gien kreeg een tumor aan haar elleboog en al snel zaaide die uit naar haar longen...
Danny en Serge, bedankt voor jullie vertrouwen, we zullen Gina enorm missen...
Gina heeft 1 nestje gekregen met in totaal 6 nakomelingen
7 december 2006 - 27 april 2015
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij, gonioscopie onbeslist (4 feb.'11), show U, werk Club-A, KNJV-B, WT-A, MAP-B, BKB, praktijkjacht)
Gina, Gientje, Gien Drakestien, de eerste Flatcoat van Danny en Serge en de moeder van onze Miracle-pups.
Als pupje leerde ik Gina kennen, daar ze bij mij kwam trainen als hummeltje van net 4 maandjes oud. Gina groeide uit tot een zelfstandige dame met enorm veel werkaanleg. Vooral die werkaanleg was geweldig: zeer veel drive, zeer veel snelheid en een enorm doorzettingsvermogen! Gina was een Flatcoat zoals je ze graag ziet: naast haar werkaanleg had zij een mooi uiterlijk en een heel makkelijk sociaal karakter.
Ik ben er trots op dat ik Gina's nestje mocht grootbrengen en Danny en Serge op die manier een dochter van hun Gien kon geven. Dochter Fendi moet het nu zonder haar mama doen....
Gien kreeg een tumor aan haar elleboog en al snel zaaide die uit naar haar longen...
Danny en Serge, bedankt voor jullie vertrouwen, we zullen Gina enorm missen...
Gina heeft 1 nestje gekregen met in totaal 6 nakomelingen
Casblaidd Hazel Hera "Hera"
14 januari 2005 - 8 maart 2017
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (21 dec.'07), gonioscopie vrij, show 1U, werk KNJV-B, WT-B1)
Hera, Herebeer, Beertje of zoals mijn vader ook wel zei Beremans. Wat had Hera een mooi karakter, zo lief, zo makkelijk en wat een talent liet ze zien op de jachttraining! Zij zou het helemaal gaan worden, zowel op de wedstrijden als in de fok. Helaas liep het allemaal anders.... Hera ontwikkelde schotangst, dus einde werkcarrière... En Hera had zware spondylose en kreeg daarbij -op pas 3-jarige leeftijd- ook nog een hernia, waardoor ze een flinke operatie moest ondergaan. Gelukkig doorstond ze de operatie goed en heeft ze daarna weer goed kunnen lopen.
Hera had een gouden karaktertje en is samen met Fenna de grote steun en toeverlaat geweest voor mijn papa, in de tijd dat mijn moeder ziek werd en uiteindelijk overleed. Waar mijn pap was, waren Hera en Fenna. Hera had het niet makkelijk in haar leventje. Bij de schotangst kwam ook nog angst voor vuurwerk en voor onweer en dat gaf haar enorm veel stress... Toch was ze over het algemeen een hele blije en typische Flat, een echte ambassadeur voor het ras!
Ze heeft ondanks alle ongemakken een prachtige leeftijd gehaald, maar kreeg op 12-jarige leeftijd waarschijnlijk de ziekte van Cushing. Nog voor alles vastgesteld kon worden en voor we een behandeling konden starten, ging ze zo hard achteruit, dat we haar wel moesten laten gaan...
Hera, je was geweldig, dank voor je 12 jaar lange vriendschap met pap, we missen je.....
Hera heeft geen nakomelingen
14 januari 2005 - 8 maart 2017
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (21 dec.'07), gonioscopie vrij, show 1U, werk KNJV-B, WT-B1)
Hera, Herebeer, Beertje of zoals mijn vader ook wel zei Beremans. Wat had Hera een mooi karakter, zo lief, zo makkelijk en wat een talent liet ze zien op de jachttraining! Zij zou het helemaal gaan worden, zowel op de wedstrijden als in de fok. Helaas liep het allemaal anders.... Hera ontwikkelde schotangst, dus einde werkcarrière... En Hera had zware spondylose en kreeg daarbij -op pas 3-jarige leeftijd- ook nog een hernia, waardoor ze een flinke operatie moest ondergaan. Gelukkig doorstond ze de operatie goed en heeft ze daarna weer goed kunnen lopen.
Hera had een gouden karaktertje en is samen met Fenna de grote steun en toeverlaat geweest voor mijn papa, in de tijd dat mijn moeder ziek werd en uiteindelijk overleed. Waar mijn pap was, waren Hera en Fenna. Hera had het niet makkelijk in haar leventje. Bij de schotangst kwam ook nog angst voor vuurwerk en voor onweer en dat gaf haar enorm veel stress... Toch was ze over het algemeen een hele blije en typische Flat, een echte ambassadeur voor het ras!
Ze heeft ondanks alle ongemakken een prachtige leeftijd gehaald, maar kreeg op 12-jarige leeftijd waarschijnlijk de ziekte van Cushing. Nog voor alles vastgesteld kon worden en voor we een behandeling konden starten, ging ze zo hard achteruit, dat we haar wel moesten laten gaan...
Hera, je was geweldig, dank voor je 12 jaar lange vriendschap met pap, we missen je.....
Hera heeft geen nakomelingen
Trapa-Ansi von den Bestthorritzen "Hailey"
11 augustus 2012 - 8 april 2018
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (10 nov'13), gonioscopie vrij (10 nov'13), show ZG, werk Club-B, WT-B1)
Hailey had een Flatcoatkarakter zoals ik het zo graag zie. Ze was lief naar alles en iedereen en altijd vrolijk! Werken zat haar in de genen en dat deed ze dan ook met heel veel passie. Van begin af aan deed ze me zo denken aan mijn Freya, net zo'n turbo-teefje in kleine verpakking.
Hailey woonde bij René en Mariska, maar zij waren zo lief om haar aan mij uit te lenen voor een nestje. Hier ben ik ze ontzettend dankbaar voor! Ik had ze zielsgraag in 2018 een dochter gegeven vanuit het tweede nestje dat we met Hailey planden, maar helaas liep alles anders.....
Hailey werd ziek -waarschijnlijk de ziekte van Lyme- en kreeg neurologische storingen die zich uitten als epileptische aanvallen. De reguliere en holistische artsen konden hier geen verandering in brengen en na ongeveer 10 maanden keihard knokken, moest de strijd worden opgegeven. Hailey's lijfje was op....
Hailey, je was zo'n heerlijk kroelkippie, zo'n lief meisje! Dank voor je prachtige pupjes.....
Hailey heeft 1 nestje gekregen met in totaal 8 nakomelingen
11 augustus 2012 - 8 april 2018
(HD A, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (10 nov'13), gonioscopie vrij (10 nov'13), show ZG, werk Club-B, WT-B1)
Hailey had een Flatcoatkarakter zoals ik het zo graag zie. Ze was lief naar alles en iedereen en altijd vrolijk! Werken zat haar in de genen en dat deed ze dan ook met heel veel passie. Van begin af aan deed ze me zo denken aan mijn Freya, net zo'n turbo-teefje in kleine verpakking.
Hailey woonde bij René en Mariska, maar zij waren zo lief om haar aan mij uit te lenen voor een nestje. Hier ben ik ze ontzettend dankbaar voor! Ik had ze zielsgraag in 2018 een dochter gegeven vanuit het tweede nestje dat we met Hailey planden, maar helaas liep alles anders.....
Hailey werd ziek -waarschijnlijk de ziekte van Lyme- en kreeg neurologische storingen die zich uitten als epileptische aanvallen. De reguliere en holistische artsen konden hier geen verandering in brengen en na ongeveer 10 maanden keihard knokken, moest de strijd worden opgegeven. Hailey's lijfje was op....
Hailey, je was zo'n heerlijk kroelkippie, zo'n lief meisje! Dank voor je prachtige pupjes.....
Hailey heeft 1 nestje gekregen met in totaal 8 nakomelingen
Jackanape's Third Time Lucky "Holly"
5 februari 2006 - 25 januari 2020
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (1 aug.'08, dec'19), gonioscopie vrij, DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show U, werk Club-A, KNJV-A, WT-A, MAP-A, BKB, praktijkjacht)
Een oorverdovende stilte.....
Holly, Bolly, Hollebolleke, Bol, mijn allessie....
Over 11 dagen had zij haar 14de verjaardag kunnen vieren, maar het mocht helaas niet zo zijn.....
Vanmorgen op de wandeling had ze zoals elke dag zoveel lol. Ze was aan het rennen, aan het graven, om koekjes aan het bedelen (die ze natuurlijk ook gewoon kreeg!), voor ons uit aan het racen naar de vaste zwemplek, kortom gewoon aan het genieten van het leven! Dan plots lopen er maar vier voor ons uit. Mark kijkt achterom en roept Holly. Holly staat stil zo'n 20 meter achter ons, ze wankelt, haar blik is leeg... We rennen naar haar toe, nog net op tijd om haar op te vangen voor ze omvalt... Haar hart racet, haar ogen zien ons niet meer, ze heeft het benauwd....
Mark is naar huis gerend om de auto te halen, ik bleef bij Holly en de andere honden in het veld. Een sjaal onder haar koppie en een trui over haar lijfje...
Joris begon tegen haar te blaffen en spelbogen te maken, gaf haar een por in haar zij "kom op joh, spelen, lopen, we gaan zwemmen, kom op!" Liz kwam met haar staartje tussen de benen naast ons zitten....
Toen Mark met de auto aankwam, hebben we ze allemaal ingeladen, Holly en ik op de achterbank en we reden direct naar de dierenarts, die inmiddels ook was ingelicht. Ze kreeg een spuit tegen de shock en een spuit om vocht (wat wrs achter de longen zat) af te voeren en toen bespraken we de mogelijkheden. Een rx werd gemaakt van haar longen en toen bleek dat ze nog maar een heel klein stukje longcapaciteit had, de rest was gevuld met vocht. Dat bevestigde het vermoeden van een hartinfarct... Ze had het zwaar en de da zei eerlijk dat de kans op herstel minimaal was en dat de kans op herhaling groot was... We hakten de knoop door. Op mijn arm is ze rustig in slaap gevallen....
Ik kan het nog niet geloven, mijn allessie, mijn allereerste Jackanape's-pupje, in mijn handen geboren en in mijn armen gestorven....
Ze was mij zo ongelooflijk dierbaar, ik houd zo ontzettend veel van haar, dat is met geen pen te beschrijven. We hebben lief en leed gedeeld, zoveel mooie momenten in haar werkcarrière beleefd, zo'n mooie kraamtijd met haar 9 pupjes, zo veel liefde van haar gekregen, ze adoreerde ons (en wij haar!), ze deed alles voor ons, was altijd braaf, altijd blij, altijd lief, altijd in voor actie, altijd op en top Flatcoat!
Holly had maar één minpuntje en dat was haar blafje. Ze blafte als ze blij was (dat was ze veel), ze blafte als ze waaks was (wanneer ze alleen thuis was), ze blafte als de deurbel ging, ze blafte als we met de auto aankwamen in het wandelgebied, Holly blafte gewoon graag. Maar nu is het stil, geen geblaf meer, maar een oorverdovende stilte....
We zijn zo dankbaar voor haar mooie, lange, rijke leven, zo dankbaar dat wij daar deel van uit mochten maken, zo dankbaar dat zij tot haar dood gewoon nog elke wandeling mee heeft gelopen, zo dankbaar dat zij toch nog een maandje van ons nieuwe stekkie heeft mogen genieten, zo dankbaar voor alles wat zij voor ons heeft betekend, maar gvd wat doet dit plotse afscheid pijn.....
Holly, je was geweldig ❤ Je hebt werkelijk alles uit het leven gehaald wat erin zat! Dankjewel!
Holly's pagina
Holly show - Holly werk
Holly heeft 1 nestje gekregen met in totaal 9 nakomelingen
5 februari 2006 - 25 januari 2020
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (1 aug.'08, dec'19), gonioscopie vrij, DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show U, werk Club-A, KNJV-A, WT-A, MAP-A, BKB, praktijkjacht)
Een oorverdovende stilte.....
Holly, Bolly, Hollebolleke, Bol, mijn allessie....
Over 11 dagen had zij haar 14de verjaardag kunnen vieren, maar het mocht helaas niet zo zijn.....
Vanmorgen op de wandeling had ze zoals elke dag zoveel lol. Ze was aan het rennen, aan het graven, om koekjes aan het bedelen (die ze natuurlijk ook gewoon kreeg!), voor ons uit aan het racen naar de vaste zwemplek, kortom gewoon aan het genieten van het leven! Dan plots lopen er maar vier voor ons uit. Mark kijkt achterom en roept Holly. Holly staat stil zo'n 20 meter achter ons, ze wankelt, haar blik is leeg... We rennen naar haar toe, nog net op tijd om haar op te vangen voor ze omvalt... Haar hart racet, haar ogen zien ons niet meer, ze heeft het benauwd....
Mark is naar huis gerend om de auto te halen, ik bleef bij Holly en de andere honden in het veld. Een sjaal onder haar koppie en een trui over haar lijfje...
Joris begon tegen haar te blaffen en spelbogen te maken, gaf haar een por in haar zij "kom op joh, spelen, lopen, we gaan zwemmen, kom op!" Liz kwam met haar staartje tussen de benen naast ons zitten....
Toen Mark met de auto aankwam, hebben we ze allemaal ingeladen, Holly en ik op de achterbank en we reden direct naar de dierenarts, die inmiddels ook was ingelicht. Ze kreeg een spuit tegen de shock en een spuit om vocht (wat wrs achter de longen zat) af te voeren en toen bespraken we de mogelijkheden. Een rx werd gemaakt van haar longen en toen bleek dat ze nog maar een heel klein stukje longcapaciteit had, de rest was gevuld met vocht. Dat bevestigde het vermoeden van een hartinfarct... Ze had het zwaar en de da zei eerlijk dat de kans op herstel minimaal was en dat de kans op herhaling groot was... We hakten de knoop door. Op mijn arm is ze rustig in slaap gevallen....
Ik kan het nog niet geloven, mijn allessie, mijn allereerste Jackanape's-pupje, in mijn handen geboren en in mijn armen gestorven....
Ze was mij zo ongelooflijk dierbaar, ik houd zo ontzettend veel van haar, dat is met geen pen te beschrijven. We hebben lief en leed gedeeld, zoveel mooie momenten in haar werkcarrière beleefd, zo'n mooie kraamtijd met haar 9 pupjes, zo veel liefde van haar gekregen, ze adoreerde ons (en wij haar!), ze deed alles voor ons, was altijd braaf, altijd blij, altijd lief, altijd in voor actie, altijd op en top Flatcoat!
Holly had maar één minpuntje en dat was haar blafje. Ze blafte als ze blij was (dat was ze veel), ze blafte als ze waaks was (wanneer ze alleen thuis was), ze blafte als de deurbel ging, ze blafte als we met de auto aankwamen in het wandelgebied, Holly blafte gewoon graag. Maar nu is het stil, geen geblaf meer, maar een oorverdovende stilte....
We zijn zo dankbaar voor haar mooie, lange, rijke leven, zo dankbaar dat wij daar deel van uit mochten maken, zo dankbaar dat zij tot haar dood gewoon nog elke wandeling mee heeft gelopen, zo dankbaar dat zij toch nog een maandje van ons nieuwe stekkie heeft mogen genieten, zo dankbaar voor alles wat zij voor ons heeft betekend, maar gvd wat doet dit plotse afscheid pijn.....
Holly, je was geweldig ❤ Je hebt werkelijk alles uit het leven gehaald wat erin zat! Dankjewel!
Holly's pagina
Holly show - Holly werk
Holly heeft 1 nestje gekregen met in totaal 9 nakomelingen
Jackanape's Happy Go Lucky "Lizzy"
14 januari 2009 - 11 maart 2022
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (11 maart'10), gonioscopie vrij (11 maart'10), DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show U, werk B-cert., WT-B1, VUT-wt, praktijkjacht)
"Oh, it's such a perfect day
I'm glad I spent it with you!"
Zo leefde Liz elke dag, happy go lucky en blij dat ze bij ons was...
Haar lijfje liet haar in de steek en haar koppie begreep er niks van. Ik mocht niet meer hopen op verbetering, maar moest haar haar rust gunnen. Wat blijft dat toch verrot moeilijk....
Ons allerliefste meisje ooit, ze was zo ongelooflijk zachtaardig, zo bescheiden, zo blij, zo mooi! En net als haar moeder Holly met een altijd naar boven gerichte, verwachtingsvolle blik, wat ga ik die oogjes missen...
Vandaag zijn wij samen (Liz, pap en ik) een laatste keer naar het strand geweest, een laatste keer genieten van het zoute water in haar haren en het zand tussen haar tenen. En echt, ze genoot met volle teugen! Wat was het mooi om haar weer even zo happy te zien ❤
Daarna heeft ze thuis een lekkere bak vlees gekregen (de derde al deze dag, gewoon omdat het kan) en een paar dropjes, ja echt, die vond ze namelijk het einde! Liz was tevreden, het was goed zo. Een perfecte laatste dag...
"Oh, such a perfect day
You just keep me hanging on"
Lizzy, mijn laatste van de Jasper-Freya-Holly-familie en wat doet dit afscheid pijn..... Liz, Lizzepis, dankjewel voor alles ❤
Lizzy's pagina
Lizzy show - Lizzy werk
Lizzy heeft geen nakomelingen
14 januari 2009 - 11 maart 2022
(HD B/40/1, ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (11 maart'10), gonioscopie vrij (11 maart'10), DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show U, werk B-cert., WT-B1, VUT-wt, praktijkjacht)
"Oh, it's such a perfect day
I'm glad I spent it with you!"
Zo leefde Liz elke dag, happy go lucky en blij dat ze bij ons was...
Haar lijfje liet haar in de steek en haar koppie begreep er niks van. Ik mocht niet meer hopen op verbetering, maar moest haar haar rust gunnen. Wat blijft dat toch verrot moeilijk....
Ons allerliefste meisje ooit, ze was zo ongelooflijk zachtaardig, zo bescheiden, zo blij, zo mooi! En net als haar moeder Holly met een altijd naar boven gerichte, verwachtingsvolle blik, wat ga ik die oogjes missen...
Vandaag zijn wij samen (Liz, pap en ik) een laatste keer naar het strand geweest, een laatste keer genieten van het zoute water in haar haren en het zand tussen haar tenen. En echt, ze genoot met volle teugen! Wat was het mooi om haar weer even zo happy te zien ❤
Daarna heeft ze thuis een lekkere bak vlees gekregen (de derde al deze dag, gewoon omdat het kan) en een paar dropjes, ja echt, die vond ze namelijk het einde! Liz was tevreden, het was goed zo. Een perfecte laatste dag...
"Oh, such a perfect day
You just keep me hanging on"
Lizzy, mijn laatste van de Jasper-Freya-Holly-familie en wat doet dit afscheid pijn..... Liz, Lizzepis, dankjewel voor alles ❤
Lizzy's pagina
Lizzy show - Lizzy werk
Lizzy heeft geen nakomelingen
Casblaidd Lollypop "Abby"
27 mei 2007 - 21 juli 2022
(HD A/36/0 (perfecte aansluiting), ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (11 maart'10), gonioscopie onbeslist, DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show ZG/U, werk KNJV-A, WT-A, MAP-A, BKB, praktijkjacht, VUT-wt 3de)
We gingen bijna denken dat onze Abs het eeuwige leven had, maar ineens was daar dan toch het berichtje van pap "het gaat niet goed met Abby"... De dierenarts werd gebeld en we konden vrijwel gelijk komen. Abs was op, haar lijfje wilde niet meer. Gister had ze nog lekker gezwommen en ineens was het klaar.
15 jaar geleden hebben mams en ik Abby opgehaald in Engeland. Een beloftevolle combinatie qua werk, daar wilden wij graag een pupje van. Abby was het hondje van mijn moeder en samen haalden ze prijzen in de club-C, club-B en KNJV-B. Ook kreeg Abby een mooi nest met 8 heerlijke pupjes en wat deed ze dat fantastisch.
En toen werd mijn moeder ziek... Abby had het daar zwaar mee. Geen wandelingen en trainingen meer samen en vaak mensen vd thuiszorg over de vloer waar ze erg onrustig van werd...
Na overleg besloten we dat Abs naar ons kwam, zodat ik tijdelijk (dat was toen nog de hoop) de training kon overnemen. We moesten even aan elkaar wennen, maar al gauw ging het best lekker. Samen haalden we prijzen in de B1-wt, in de KNJV-A (waar mijn mam nog getuige van mocht zijn ), de wt-A én zelfs de MAP-A. Ook op de jacht was ze geweldig. Abby was simpelweg een uitzonderlijk goed hondje!
Nadat mijn moeder was overleden en nadat mijn vader daarna ook een aantal honden was verloren, verhuisde ze weer terug naar paps. Zo kreeg hij weer een klein stukje van mams terug in huis... Ze werd zijn schaduw, zijn rots in de branding, zijn steun en toeverlaat. En samen haalden zij de allermooiste prijs uit Abs haar carrière: een 3de prijs op de VUT-wt! Maar heel eerlijk, die prijzen in het werk zijn natuurlijk leuk, maar haar geweldige karakter was nog wel het allermooiste aan haar ❤❤
Abby, wat gaan we je ontzettend missen, je was echt geweldig! 15 jaar en bijna 2 maanden mocht je worden, zo bijzonder!
Jo, thank you so much for letting us have her, she meant the world to us!
Abby's pagina
Abby show - Abby werk
Abby heeft 1 nestje gekregen met in totaal 8 nakomelingen
27 mei 2007 - 21 juli 2022
(HD A/36/0 (perfecte aansluiting), ED vrij, PL vrij, Ogen vrij (11 maart'10), gonioscopie onbeslist, DCM voorlopig vrij (19 januari'12), show ZG/U, werk KNJV-A, WT-A, MAP-A, BKB, praktijkjacht, VUT-wt 3de)
We gingen bijna denken dat onze Abs het eeuwige leven had, maar ineens was daar dan toch het berichtje van pap "het gaat niet goed met Abby"... De dierenarts werd gebeld en we konden vrijwel gelijk komen. Abs was op, haar lijfje wilde niet meer. Gister had ze nog lekker gezwommen en ineens was het klaar.
15 jaar geleden hebben mams en ik Abby opgehaald in Engeland. Een beloftevolle combinatie qua werk, daar wilden wij graag een pupje van. Abby was het hondje van mijn moeder en samen haalden ze prijzen in de club-C, club-B en KNJV-B. Ook kreeg Abby een mooi nest met 8 heerlijke pupjes en wat deed ze dat fantastisch.
En toen werd mijn moeder ziek... Abby had het daar zwaar mee. Geen wandelingen en trainingen meer samen en vaak mensen vd thuiszorg over de vloer waar ze erg onrustig van werd...
Na overleg besloten we dat Abs naar ons kwam, zodat ik tijdelijk (dat was toen nog de hoop) de training kon overnemen. We moesten even aan elkaar wennen, maar al gauw ging het best lekker. Samen haalden we prijzen in de B1-wt, in de KNJV-A (waar mijn mam nog getuige van mocht zijn ), de wt-A én zelfs de MAP-A. Ook op de jacht was ze geweldig. Abby was simpelweg een uitzonderlijk goed hondje!
Nadat mijn moeder was overleden en nadat mijn vader daarna ook een aantal honden was verloren, verhuisde ze weer terug naar paps. Zo kreeg hij weer een klein stukje van mams terug in huis... Ze werd zijn schaduw, zijn rots in de branding, zijn steun en toeverlaat. En samen haalden zij de allermooiste prijs uit Abs haar carrière: een 3de prijs op de VUT-wt! Maar heel eerlijk, die prijzen in het werk zijn natuurlijk leuk, maar haar geweldige karakter was nog wel het allermooiste aan haar ❤❤
Abby, wat gaan we je ontzettend missen, je was echt geweldig! 15 jaar en bijna 2 maanden mocht je worden, zo bijzonder!
Jo, thank you so much for letting us have her, she meant the world to us!
Abby's pagina
Abby show - Abby werk
Abby heeft 1 nestje gekregen met in totaal 8 nakomelingen
